In het najaar van 2024 speelde Al Dente Mijn vriend Pierrot, een vrije toneelbewerking van de roman Pierrot mon ami (1943) van de Franse schrijver en dichter Raymond Queneau (1903-1976).
Het 30-jarige Al Dente nam op 7 en 8 juni 2024 deel aan het jaarlijkse Leidse topevenement Schemerstad. Als een van de vijf acts speelden acht acteurs King Lear in een kwartier.
Jos Nijhof bracht dit beroemde Shakespearedrama - misschien wel het ingewikkeldste uit het oeuvre - terug tot de ultime kern om aan de door Schemerstad voorgeschreven tijdslimiet te kunnen voldoen. Het publiek leefde niettemin mee met de door rampspeod gekwelde Lear, koning van Engeland, die, oud en der dagen zat, zijn machtige rijk wil achterlaten voor zijn drie dochters. Het grootste deel zal toevallen aan wie het meest van hem houdt. Vanzelfsprekend gaat dat niet goed. Jaloezie en machtswellust steken de kop op en Lear zelf valt aan waanzin ten prooi. Op vergelijkbare wijze wordt Lears beminde graaf Gloster het slachtoffer van zijn trouweloze bastaardzoon.
Het 30-jarige Al Dente speelde het verhaal met beetgare ironie, maar deinsde wederom niet terug voor een afloop waarbij wel degelijk een paar tranen vloeiden. “Het mooie van deze uitgeklede versie van King Lear is dat het zo mooi aangekleed is. Het is Al Dente gelukt dit om dit familiedrama rond macht en trouw in een compacte potpourri te preseneteren. Het speelvlak aan de Nieuwe Rijn fungeert als een poppenkast. De vormgeving en de kleding droegen sterk bij aan deze kijkdoosbeleving. Met de toegankelijke teksten van Jos Nijhof neemt het jubilerende gezelschap ons gestructureerd mee door en langs het kronkelpad van emoties en intriges van dit onvergetelijke verhaal,” aldus het ‘reisverslag’ van de programmeur van Schemerstad.
Meer over schemerstad: schemerstad.nl.
In het voorjaar van 2023 speelde Al Dente een unieke productie voor de kleine zaal. Paviljoen Sentimento, een voorstelling op basis van verhalen en gedichten van Herman Pieter de Boer, beleefde op donderdag 25 mei zijn première in Theater De Generator aan de Middelstegracht in Leiden.
In september 2022, bij de start van het nieuwe culturele seizoen, kon eindelijk de grootschalige voorstelling Oresteia plaatsvinden. De speellocatie was Begraafplaats Groenesteeg, de plek waar Al Dente in 2017 reeds te zien was met de verhalencollage Spookhazen. Oresteia, 'de moeder aller tragedies' werd geschreven in 458 v.Chr. door Aischylos, de oudste van de grote Griekse treurspeldichters. Het is het verhaal van koningszoon Orestes die terugkeert naar zijn stad om de moord op zijn vader te wreken. Wraak schreeuwt immers onophoudelijk om wraak. In een poging die keten te doorbreken is de democratie uitgevonden en Oresteia bevat als het ware de kiem van ons - overigens wankele - democratisch stelsel.
Onder de titel Stil en roerloos creëerde Jos Nijhof een audiogeschiedenis op basis van ooggetuigenverslagen van bombardementen op Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Die verslagen werden ingebed in een verhaal van Irakveteraan Phil Klay. Zes acteurs spraken de teksten in, Michiel van Poelgeest (Klaenk) deed de techniek, monteerde en componeerde de muziek.
De lancering van Al Dentes eerste podcast vond plaats op woensdag 4 mei om 21.00 uur in het kader van Theater Na de Dam 2022 en was vanaf dat moment te beluisteren via de bekende kanalen.
Ook in 2021 speelde Al Dente door: een groep van twaalf spelers ging onmiddellijk na de zomervakantie van start met de repetities van Abele Spelen, een door Jos Nijhof gemaakte bewerking van deze vier wereldberoemde toneelteksten uit het midden van de veertiende eeuw. De wetenschappelijke belangstelling voor deze stukken is enorm, maar de opvoeringsgeschiedenis is op z'n zachtst gezegd pover.
Om het publiek in de coronamaanden iets te bieden en het eigen theaterhart kloppend te houden, lanceerde Al Dente in september 2020 een alternatief absurdistisch anderhalvemeterplan. Twaalf spelers stortten zich in groepjes van drie op de wondere wereld van de Russische absurdist Daniil Charms (1905-1942). Regisseur Jos Nijhof maakte een theatrale bloemlezing uit diens oeuvre waaraan zelfs woorden als absurd, grimmig en onzinnig niet volledig recht deden.
Op zaterdag 25 en zondag 26 november 2023 speelt Al Dente in Sijthoff aan de Doezastraat in Leiden de absurdistische eenakter De Kale Zangeres.
De Kale Zangeres wordt nu voor de tweede keer opgevoerd in combinatie met een verrassend biologisch-vegetarisch driegangendiner op zaterdag en een niet minder verrassende proeverijlunch op zondag.
De gerechten die chefkok Damaru Kalkman op zaterdag serveert, worden onder zijn begeleiding gecreëerd door een team van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. In Oegstgeest werken zij op een eco-bio tuin waaruit de meeste ingrediënten worden gebruikt in de maaltijden. En dat proeft u!
Floor’s coffee & brunch bar serveert op zondag een smaakvolle, vegetarische en glutenvrije lunch met oog voor verfijnde smaken en presentatie.
Op zaterdag start het diner om 18:30 en de voorstelling om 20:30.
Op zondag start de lunch om 12:30 en de voorstelling om 14:30.
Speellijst:do 7 november (try-out)
vr 8 november (uitverkocht)
za 9 november
wo 13 novemberdo 14 november (uitverkocht)15 november (uitverkocht)za 16 november (uitverkocht)wo 20 novemberdo 21 november (uitverkocht)vr 22 november (uitverkocht)za 23 november (uitverkocht)
Aanvang: 20:15 uur
Locatie: Leiden Art Hub
(Watergasfabriek)
Papegaaisbolwerk 20, Leiden
Google maps link
Toegang: € 15,00
(try-out € 10,00)
In het najaar van 2024 speelt Al Dente Mijn vriend Pierrot, een vrije toneelbewerking van de roman Pierrot mon ami (1943) van de Franse schrijver en dichter Raymond Queneau (1903-1976).
In 1995 verscheen van het boek een Nederlandse vertaling. Jos Nijhof las die vertaling en werd meteen verliefd op de roman. Eerder al raakte hij gefascineerd door Queneaus Stijloefeningen (Exercises de style, 1947), op basis waarvan Al Dente in 2000 een toneelbewerking presenteerde met Erik Basselier en Jasper Groos.
Mijn vriend Pierrot bevat alle kenmerken van een detective, en aanvankelijk wilde Queneau inderdaad een verhaal in dat genre schrijven. Maar allengs kregen de personages – eigenwijs als ze waren – hun eigen ideeën over hun lotsbestemming. Ten slotte capituleerde Queneau met als resultaat dat de lezer – in dit geval de toeschouwer – tevergeefs zoekt naar een misdaad of een mysterie, laat staan naar een oplossing of een verklaring. De vraag is: staat die lezer of toeschouwer dan met lege handen? Welnee, er is juist van alles te beleven in dit verhaal, en bovenal: waar de zekerheden ontbreken, ontstaat er volop ruimte voor de verbeelding.
Bij zijn dertigjarig bestaan brengt Al Dente Queneau, 24 jaar na Stijloefeningen, andermaal naar het podium. Anders dit keer, maar geheel in de geest van Al Dente: wederom beetgaar.